چین با فرهنگ باستانی و هنر شرق آسیا گره
خورده است. طبیعت و دیدنی‌های سرزمین چین برای گروهی از مردم ناشناخته
مانده است ولی در سال‌های اخیر به مرور چهره کمونیستی و فقیر چین در ذهن مردم
تغییر پیدا کرده است و فرهنگ و زیبایی‌ها و همچنین پیشرفت‌های اقتصادی و رفاهی چین
بیشتر برای مردم جهان شناخته شده است.
بهترین زمان سفر به چین
فصل‌های بهار و پاییز مناسب‌ترین زمان‌های سفر
به چین هستند در حالی که مناطق شمالی چین در اکثر فصل‌ها دارای
سرما و یخبندان شدید هستند در اواسط تابستان بیشترین توریست را به خود جذب می‌کند.
در شهرهای مرکزی تابستان گرم و شرجی از اواخر بهار تا اوایل شهریور ادامه دارد و
این در حالی است که در این زمان در مناطق سردسیر و شمالی چین بارش‌های موسمی بسیار
زیاد است. فصل توفانی در سواحل شمال شرق چین از اوایل مرداد تا اواخر شهریور است.
مطالب کوتاه در مورد چین
سال نو چینی مهمترین فستیوال تفریح چین است و
در این مدت قیمت‌ها به صورت عجیبی بالا می‌رود. سال نو چینی در سال 2017 ، 26
ژانویه برابر با 7 بهمن 1395 است. روز ملی چین اول اکتبر برابر با 10 مهر ماه است.
جشن‌های پر سر و صدا و آتش بازی و تمام تفریحاتی که از چین انتظار دارید
در این زمان‌ها به اوج شکوه خود می‌رسند.
از دیگر دیدنی‌های چین، به کاخ تابستانی پکن،
کوهستان مقدس تای‌شان و مجسمه سنگی بودا می‌توان
نام برد.
برای سفر به چین غیر از راه‌های هوایی، راه
زمینی (بدون اتومبیل شخصی) نیز می‌تواند انتخاب مناسبی برای مسافران ماجراجو از
ایران و خاورمیانه باشد. می‌توانید از راه‌های زیبا و بی همتای لائوس - چین، تبت نپال، سینجیانگ قزاقستان لذت ببرید.
آشنایی با دیوار چین
ساخت دیوار چین یا دیوار بزرگ چین از قرن دوم
قبل از میلاد تا قرن هفدهم طول کشید.این دیوار به منظور مقابله با هجوم اقوام مهاجر عشایر،همچون مغول‌ها، ترک‌ها و هون‌ها ساخته
شده بود.
دیوار چین متعلق به سلسله "مینگ" است که از غرب به دروازه جایو گوان در استان گان سو چین و از شر ق به ساحل رود
یالو جیان در استان لیائو نینگ در شمال شرقی چین منتهی می‌شود و در میان آن 9
استان، شهر و ناحیه خودمختار به طول 7300 کیلومتر وجود دارد.
دیوار چین یکی از 7 اعجاز جهان است و در جهان به
لحاظ زمان ساخت طولانی‌ترین و بزرگترین مهندسی تدافعی نظامی در قدیم است.این دیوار در نقشه جغرافیایی چین 7000 کیلومتر
امتداد دارد. این اثر سال 1987 در فهرست میراث جهانی ثبت شد.
حکومت وقت چین برای جلوگیری از حملات ملیت‌های
شمالی، برج‌های آتش برای خبررسانی و یا قلعه‌های مرزی برای حصول اطلاعات دشمن را
در ارتباط با دیوار و روی آن ایجاد کرد. در قسمت‌های مختلف دیوار تفاوت نژادها و
قوم‌های مختلف به نحو بسیار چشمگیر و باورنکردنی، قابل مشاهده است.
قسمت اعظم این دیوار، در زمان امپراطوری مینگ
ساخته شده و از گذرگاه "shanhaiguan "در شرق چین شروع شده و تا گذرگاه "Jiayuguan " در غرب ادامه دارد که در این میان از استان‌هایLiaoning ،Hebei ،Beijing ،Tianjin ،Shanxi ،Inner Mongolia ،Ningxia ، Shaanxi و
Gansu عبور می‌کند.
این دیوار نمادی قابل توجه از فرهنگ مردم چین به
شمار می‌رود. در این دیوار ترکیبی از سمبل‌های مردمی و اسطوره‌های چین به چشم می‌خورد.
در ساختن این دیوار، از مصالح و نیروهای انسانی
بی‌شماری از جمله سربازان، زندانیان و مردم بومی استفاده شده است. این دیوار سمبل
و نشانه بارزی از خرد، پشتکار و سرسختی مردم چین است.
در ساخت این دیوار، از آرد برنج در ساختار
آجرهای آن استفاده شده است. به این شکل که معماران و طراحان دیوار چین برای آنکه
به آجرهای دیوار استحکام بیشتری ببخشند، به ترکیبات سازنده آن، آرد برنج نیز
افزودند تا دوام و قدرت دیوار را افزایش دهند. دیوار چین تجسم درایت و رنج و زحمت
میلیون‌ها چینی در دوره باستان چین است. این اثر پس از هزاران سال از بین نرفته و
دارای دلربایی فناناپذیر و سمبل روحیه ملیت چین است.این بنا با ۶۳۵۲ کیلومتر طول، از لحاظ جرم و حجم بزرگترین ساختمان جهان می‌باشد و تنها شیء ساخته دست انسان است که برای فضانوردان
از فضا قابل مشاهده می‌باشد.
آشنایی با پکن
این شهر در تقسیمات کشوری معادل یک استان به
شمار می‌آید. پکن پس از شانگهای دومین شهر بزرگ چین به شمار می‌رود.
نام پکن (به معنای پایتخت شمالی) همانند بسیاری
از پایتخت‌های شرق آسیا از محل جغرافیایی آن واقع در شمال چین اقتباس شده است.
در شرق آسیا رسم است نام پایتخت‌ها را از محل
جغرافیایی آنها اقتباس می کنند؛ مثل توکیو (پایتخت جنوبی) و هانوی در ویتنام که به
معنای پایتخت شرقی است.
نام پکن در طول تاریخ دچار تحولات زیادی شده
است؛ پیکین نام اصلی این شهر است. در غرب به آن بیجینگ می گویند که این نام،
برداشتی است که مبلغان مذهبی فرانسوی از نام بینپیگ داشته اند.
پسوند Jing
در این نام، پسوندی است که تمامی اسامی پایتخت
های چین در طول تاریخ داشته‌‌اند و به نوعی معرف پایتخت بودن شهر است. یانجینگ و
کامبولوک دیگر اسامی پکن در طول تاریخ بوده‌اند.
تاریخ شهر پکن
گفته می‌شود منطقه ای که پکن در آن قرار دارد،
از هزاره اول پیش از میلاد، مسکونی بوده است و به آن جی گفته می‌شده است. این شهر
باستانی، امروزه دیگر کاملاً مفقود شده و تلاش باستان شناسان برای یافتن بقایای آن
تاکنون ناکام مانده است.
چند قرن پس از میلاد، پکن به صورت چند شهر بسیار کوچک نزدیک
به هم وجود داشته است تا اینکه 10 قرن پس از میلاد -در زمان حکمرانی سلسله خیان
لیائو- به صورت شهر مستقلی به عنوان پایتخت شمالی انتخاب شد.
پس از حمله مغول‌ها و به قدرت رسیدن قوبلای
قاآن؛ از آنجا که او می‌خواست به عنوان امپراتور چین بر تخت بنشیند، پکن به موقعیت
ممتازی دست یافت چون کوبلای خان این شهر را به عنوان پایتخت امپراتوری خود برگزید.
چندین قرن بعد در سال 1949 و با به قدرت رسیدن
مائوئیست‌ها، برای چندمین بار طی چند قرن اعلام شد پایتخت از پکن منتقل نخواهد شد.
پس از آن تاریخ معاصر پکن آغاز می شود که مهمترین ویژگی آن رشد باورنکردنی شهر است.
آب و هوای شهرپکن
پکن در شمال چین قرار دارد و کمان شمالی این شهر
در محاصره چندین رشته کوه است. این کوه‌ها در طول تاریخ همانند سپری پکن را از
دستبرد اقوام مهاجم شمالی محفوظ نگه‌داشته‌اند.
در پکن دو رودخانه به نام های یونگ رینگ و
چائوبی وجود دارد که خود زیر مجموعه حوزه آبریز هایهه به شمار می‌روند. آب وهوای
پکن بسیار خشن است؛ در تابستان‌ها بسیار گرم و در زمستان‌ها بسیار سرد است.
جمعیت پکن
پکن طبق سرشماری سال 2007 هفده ملیون و چهارصد و
سی هزار نفر جمعیت دارد. میزان تراکم جمعیت در این شهر در هر کیلومتر مربع 1037.4
نفر است. پکن از نظر جمعیت بیست و ششمین و از لحاظ تراکم جمعیتی چهارمین شهر چین
به شمار می‌رود.
ترکیب نژادی در این شهر به سود هوان‌ها است؛ آنها
96 درصد جمعیت چین را تشکیل می‌دهند. پس از آنها هم نژاد مانچو و نژاد هوئی هر
کدام با 2 درصد از جمعیت پکن قرار دارند. در پکن 0.3 درصد هم جمعیت نژادی مغول
زندگی می‌کند.
حمل ونقل عمومی پکن
پکن۱۶۸۰۸ کیلومتر مربع مساحت و نزدیک به 17
ملیون نفر جمعیت دارد. از این رو حمل ونقل عمومی در این شهر متناسب با این مساحت و
جمعیت باید بسیار گسترده و مدرن باشد. با توجه به نیاز پکن به سیستم پیشرفته حمل
ونقل در پکن، پنج کمربندی، 9بزرگراه و 11بزرگراه ملی احداث شده است. همچنین چند خط BRT و چند خط ریلی در شهر احداث شده است تا حمل ونقل عمومی در
این کلانشهر بسیار بزرگ، به سهولت انجام شود.
پکن همچنین شش فرودگاه که بزرگترین آنها
فرودگاه بین‌المللی پکن نام دارد. بیشتر پروازهای داخلی و تقریبا تمامی پروازهای
بین‌اللملی پکن از طریق این فرودگاه انجام می‌شود. پنج فرودگاه دیگر شهر بیشتر
کاربردهای نظامی دارند.
جاذبه های گردشگری پکن
از آنجا که پکن سابقه تاریخی بسیار زیادی دارد و
پایتخت چین است، در آن جاذبه های گردشگری فراوانی وجود دارد. بدون شک مهم ترین آنها
دیوارهای قدیمی شهر است که روزگاری گرداگرد شهر احداث شده بودند. امروزه بسیاری از
دروازه‌ها و دیوار اصلی تخریب شده‌اند و به جای آن بزرگراه‌ها و خیابان‌های جدید
احداث شده است تا جریان حمل ونقل در این کلانشهر روان باشد.
علاوه بر این دیوار که روزی بر دور شهر کشیده
شده است، در پکن دیوار معروف دیگری وجود دارد. این دیوار که در دوره حکومت تاتارها
احداث شده است یکی از پرجاذبه ترین مجموعه قصرهای جهان را در خود جای داده است.
درون این دیوار شهر ممنوعه قرار دارد. این
مجموعه قصرها که در طول حکمرانی سلسله های مینگ و کینگ بر چین محل استقرار
امپراتور بوده است اینک تحت عنوان موزه قصر یکی از جاذبه های گردشگری پکن به شمار
می رود.شهر ممنوعه در زمانی که ساخته شده بود تا 500سال واقعاً ممنوعه بوده در شهر پکن واقع است و بزرگترین ساختمان‌های تاریخی چین را یکجا در بر می‌گیرد.این شهرک در کنترل دو سلسله از امپراطور‌های چین به نام‌های مینگ و کینگ بوده است.گفته می‌شود که این امپراطور‌ها برای سال‌ها درون شهر می‌ماندند و تا شرایطی اضطراری پیش نمی‌امد از آن خارج نمی‌شدند. شهر ممنوعه به داشتن دروازه‌های متعدد از جمله دروازه صلح آسمانی در جنوب و دروازه ارتش مقدس در شمال معروف است که هر کدام از این دروازه‌ها نمایانگر هنر و معماری چینی هستند. صحن شهر که یکی از دروازه‌های مخصوص امپراطور به آن باز می‌شود گنجایش صدهزار نفر را دارد.
9 هزار و 999 ساختمان این مجموعه که در میان دیواری به ارتفاع
10 متر و خندقی به عمق 6 متر محصورند در سال 1987 در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت
شده‌اند و سالانه از محل بازدید گردشگران داخلی و خارجی درآمد بسیار زیادی نصیب
پکن می‌کنند. این مجموعه دقیقا در شمال میدان تیان آنمن قرار دارد.
یکی دیگر از جاذبه های گردشگری پکن، میدان معروف
تیان آن من است. این میدان، یادآور انقلاب کمونیستی جمهوری خلق چین است. در
اطراف تیان آنمن تالار بزرگ خلق، چندین یادواره انقلاب و موزه انقلاب و تاریخ قرار
گرفته‌اند.
دیگر جاذبه های گردشگری پکن دریاچه‌های مصنوعی،
پارک‌ها و معابد قدیمی هستند.
آشنایی با شانگهای
شانگهای یکی از مهمترین شهرهای بندری چین است. شانگهای پیشرفته‌ترین و بزرگترین شهر چین است. این شهر در کرانه چپ رودخانه هوانگ پو در جنوب یانگ‌تسه قرار دارد با فاصله اندکی
از اقیانوس آرام و نامش به چینی بر فراز دریا معنی دارد.
شانگهای در اوایل قرن بیستم یکی از بزرگترین
شهرهای دنیا محسوب می‌شد و بزرگترین مرکز تجاری آسیا بود، اما طی دوران مائو شکوه
و جلال خود را از دست داد.در کمتر از یک قرن شانگهای اعتبار گذشته‌‌اش
را باز یافت و آنگونه که از معماری مدرن آن بر می‌آید، اکنون این شهر جایگاه خود
را دوباره به عنوان یکی از بزرگترین موتورهای اقتصادی جهان به سرعت به دست می‌آورد.
شانگهای که حزب کنونی چین در آن پایه گذاری شد،
به شهر جنگل آسمانخراش‌ها معروف است. شانگهای شهر روشنفکری و کارگری با ۲۵ دانشگاه و موسسه
دانشگاهی.
شانگهای در کرانه چپ رودخانه هوانگ پو در جنوب
یانگ‌تسه قرار دارد با فاصله اندکی از اقیانوس آرام و نامش به چینی بر فراز دریا
معنی دارد.این شهر یکی از مهمترین مراکز بزرگ تجاری جهان محسوب می‌شود
و تمرکز مراکز گردشگری در شانگهای باعث شده تا این شهر بیش از پیش رشد کند.
18 بنای بلند مرتبه بالای 200 متر در شانگهای وجود دارد که سیمایی جذاب به این شهر داده است. وجود برج تلویزیونی مروارید مشرق با 468 متر
ارتفاع بر شکوه این شهر قدیمی افزوده است و به آن جذابیت خاصی داده است.
شهر شانگهای به دو بخش توسط رودخانه تقسیم می‌شود.
نمایی بیرونی از ساختمان موزه شانگهای که بخش شرقی که ناحیه تازه ساخت آن و با
معماری جدید می‌باشد پودونگ و شرق آن شانگهای نام دارد که در منتها الیه غربی آن
فرودگاه خونچای که مربوط به پروازهای داخلی است قرار دارد.
این روزها با وجود خطوط هواپیمایی ارزان قیمت،
سفر به قدیمی ترین کشور جهان آسان تر شده است. در این کشور مکان هایی وجود دارد که
همه آنها را می شناسند.شهر ممنوعه، میدان تیان آن من و دیواربزرگ چین. همه ما
این مکان ها را می شناسیم و اگر به چین سفر کنیم مطمئنا سری به آنها خواهیم زد.
معرفی مکان هایی که کمتر دیده شده در چین
شهر لی جیانگ
شاید بتوان لی جیانگ را ونیز از نوع چینی دانست.
اگرچه بخش عمده این شهر مدرن و پرجمعیت است، "لیجیانگ قدیم" منطقه ای
روستایی مملو از کانال ها، پل های سنگی، معماری سنتی چین و فرهنگ و سنت اصیل چینی
است، که دیگر نمی توان آن را به آسانی در چین مدرنیزه شده پیدا کرد.
جشنواره یخ و برف هاربین
دمای هوا در طول این جشنواره یک ماهه تا 40-
درجه می رسد. این دما حتی از دمای شهر ولادی وستک روسیه هم پایین تر است. در چنین
دمایی برف و یخ به وفور یافت می شود وچینی ها به همین دلیل هرسال جشنواره ای را
برگزار می کنند که شاید بتوان آن را یکی از 4 جشنواره بزرگ زمستانی جهان به شمار
آورد.
تیم هایی از سراسر جهان با ساختن مجسمه های یخی
بزرگ و خلاقانه به شکل انسان، منظره یا اشیا در مسابقه یخ و برف شرکت می کنند.
بازدیدکنندگان همچنین می توانند در فعالیت های دیگری نظیر یخ نوردی شرکت کنند.
غارهای ژیجین
این غارهای عظیم الجثه مساحتی معادل 30000 متر
مربع را پوشش داده و ارتفاع سقف آنها گاهی به 185 متر می رسد. اگرچه رودخانه ای که
سال ها پیش این غارها را به وجود آورد دیگر جریان ندارد، هنوز نهرها و جریان های
آب زیرزمینی راه خود را به سمت ساختارهای سنگی عجیب می پیمایند.
گویلین
این شهر را زیباترین شهر چین می دانند. گویلین
در کنار رودخانه لی در جنوب چین قرار گرفته و جنگل های سرسبز و طبیعت فوق
العاده چین آن را احاطه کرده اند. علیرغم گرایش روزافزون چین به غرب و فرهنگ غربی،
گویلین همچنان تاریخ غنی خود را حفظ کرده است.تپه خرطوم فیل، رودخانه شکوفه های هلو، و آبشار
گودنگ جزو جاذبه های این شهر محسوب می شوند.
کوه چان بای شان
رودخانه ای به نام رودخانه بهشت در کنار این کوه آتشفشان خاموش جریان دارد. این منطقه بهارهای گرمی دارد و پارک ملی که در کنار آن
واقع شده است محل زندگی گونه های جانوری مختلفی از جمله خرس ها، گوزن ها، پلنگ ها
و غیره است.
پارک ملی Sanqingshan و پارک جنگلی Zhangjiaji
جزیره های جنگلی که در فیلم آواتار دیده می شود،
با الهام از پارک جنگلی Zhangjiajiساخته شده اند. مجموعه شگفت انگیزی از ستون های شنی جمعیت
را به سمت خود جذب می کنند و ستونی به ارتفاع 4000 فوت در مرکزی ترین نقطه پارک
قرار گرفته است.اما پارک ملی Sanqingshan نیز به همین اندازه جذاب است، ستون های گرانیتی، جنگل های
متراکم و انواع و اقسام گیاهان و جانوران در این پارک یافت می شوند.
هاینان
هاینان یکی از استان های گرمسیری چین است که
بیشتر به یک جزیره در اقیانوس آرام شباهت دارد. تپه های گرمسیری، سواحل شنی، و
جنگل های انبوه این جزیره را به یکی از بهترین جاذبه های گردشگری چین تبدیل می کند.
امروزه نقطه اصلی جزیره پر از رستوران ها و
مراکزی است که به روس ها تعلق دارند. بازدیدکنندگان می توانند به جزیره میمون ها
بروند و آنها را تماشا کنند، غذاهای دریایی بسیار تازه میل کنند و آفتاب بگیرند.
