جمهوری ارمنستان Republic of Armenia
با 29800 کیلومتر مربع مساحت، در جنوب غربی منطقه قفقاز و با کمی فاصله از سواحل جنوب شرقی دریای سیاه واقع شده و همچون کمربندی بین مرزهای جمهوری اسلامی ایران از یک سو و جمهوری های آذربایجان و گرجستان از سوی دیگر گسترده شده است.
این کشور از جنوب با جمهوری اسلامی ایران، از جنوب غربی با جمهوری خود مختار نخجوان، از غرب با ترکیه و از شمال با گرجستان و از شرق با جمهوری آذربایجان مرز مشترک دارد.
کشور ارمنستان کوهستانی است که در شمال فلات ایران، در غرب فلات ارمنستان و جنوب سلسله جبال قفقاز واقع شده است. ارتفاع میانگین کشور ارمنستان از سطح دریا 1800 متر است و تنها 10 درصد شهر های ارمنستان کمتر از 1000 متر ارتفاع دارند. بلندترین قله ارمنستان آراگاتس (Aragatz) است که در شمال غرب این جمهوری واقع است و 4090 متر ارتفاع دارد.
مهمترین دریاچه کشور ارمنستان دریاچه سوان (Sevan)، در شرق این کشور واقع شده است و نقش بسیار چشمگیری در اکوسیستم منطقه ایفا می کند و چون در ارتفاع 1924 متری از سطح دریا قرار گرفته است، یکی از مرتفع ترین دریاچه های آب شیرین بزرگ جهان است.
با توجه به کوهستانی بودن این کشور رودهای ارمنستان اکثرا کوتاه و دارای جریان بسیار سریع هستند. اکثر رودهای ارمنستان از طریق رود ارس یا رودهای کورا یا آخوریان به دریای خزر سرازیر می شوند.
مهمترین رود های ارمنستان عبارتند از رود کورا (Kura) که از گرجستان سرچشمه می گیرد و به خزر می ریزد، رود آخوریان (Akhurian) که در مرزهای ارمنستان با ترکیه قرار دارد، رود هرازدان (Hrazdan) که از شهر ایروان می گذرد، رود آرپا (Arpa) که به دریاچه سوان وصل می شود، رود وروتان (Vorotan) در جنوب این کشور. رودهای این کشور اگرچه می توانند به عنوان منبع خوبی برای تامین انرژی الکتریسته و آب مصرفی کشور به کار روند، ولی به واسطه وجود آبشارها، سرعت زیاد آب جاری و پهنای کم آنها قابل کشتیرانی ندارند.
ایروان
ایروان پایتخت جمهوری ارمنستان و یکی از سه قطب قفقاز جنوبی است و دارای جمعیتی بالغ بر بیش از یک میلیون نفر که بزرگترین جامعه ارمنی در جهان می باشد. در زمان شوروی سابق تحت بازسازی های عظیمی قرار گرفت و پیشروی طرح های جدید الکساندر تامانین معمار (Alexander Tamanyan) برای ساخت شهری عالی، خیابان های عریض و نئو کلاسیک به سبک پاریس، وین و سن پیترزبورگ در آن شکل گرفتند.
مرکز شهر ایروان یک جواهر واقعی از معمار اولیه شوروی سابق می باشد. همچنین محلی از شگفتی های مدرن و پست مدرن با مقیاس بزرگ است که در نتیجه معماری بزرگ مقیاس شوروی- ارمنی به وجود آمده اند. در زمان شوروی سابق، ایروان به دلیل رنگ سنگ توفا که برای ساخت ساختمان ها و حفظ روحیه پر زرق و برق برای وجود جمعیت جوان شهر استفاده می شد به عنوان شهر صورتی (Pink City) شناخته می شد.
تمرکز بیشتر گردشگران ایروان به مرکز شهر می باشد چرا که متراکم و پیاده روی در آن بسیار راحت است و دارای ناهار خوری و گزینه های تفریحی بی انتها است. سایر بخش های شهر معمولا خاموش و یا دراری مراکز تجاری می باشد بنابراین گردشگران مایل به ترک مرکز شهر نمی باشند. کنترون (Kentron)، سیتی سنتر (City Center) و سیتی سنترور داون تاون (City Centreor Down Town) مرکز شهر ایروان می باشد که در زبان محلی کنترون و یا کاگاک (Kaghak) به معنی شهر گفته می شود.
